สองร้อยยี่สิบเก้า

อากาศในห้องตัดสินรู้สึกอึดอัด

แสงไฟสปอตไลท์สว่างจ้าส่องลงมาจากเพดาน เผยให้เห็นทุกข้อบกพร่อง ทุกความกระวนกระวายของมือที่สั่นไหว ทุกลมหายใจที่เร็วเกินไป ฉันนั่งอยู่ริมเก้าอี้ กอดสมุดสเก็ตช์ไว้บนตักราวกับเป็นโล่กำบัง คณะกรรมการพูดคุยกันเบาๆ ก้มหัวเข้าหากัน เสียงกระชับของพวกเขาดังพอให้ฉันได้ยินเป็นช่ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ